Schakelmomenten trigger voor snoepen en eetbuien. Maar het kan anders.
Hoe kan het dat je soms zomaar uit het niets een eetbui krijgt? Dat de drang plots onvermijdbaar groot is? Onderweg van werk naar huis, na een supergezellige avond met vrienden, als de kinderen net in bed liggen of direct als je partner het huis verlaat? De eetbuidrang die dan ontstaat, heeft te maken met wat ik schakelmomenten noem.
Wat zit hierachter en hoe kun je die schakelmomenten gebruiken om eetbuien te voorkomen? Lees verder
Gezondheid straalt me tegemoet als ik na mijn 
Pffff, dat valt niet mee, vertellen wat een eetstoornis inhoudt op zo’n manier dat je omgeving het ook echt begrijpt. Zo wil Chantal haar vriend wél vertellen over haar eetprobleem, maar weet ze niet hoe en waar te beginnen. Door de spanning die dat met zich meebrengt, wordt ze steeds zo overmand door emoties, dat het uitleggen al helemaal niet meer lukt. Niet vertellen is echter ook geen optie meer. Hoe pakt je het dan wel aan? 
Omdat ik al lang geleden afscheid heb genomen van 
Onzeker, eetbuien, jezelf vergelijken met anderen, steeds onrustig en denken aan eten? Grote kans dat je vergeten bent je juiste rol aan te zetten. Ontdek hoe je met meer zelfvertrouwen en plezier in het leven kunt staan. 
Ik voel dat ik alles loslaat. Even niet meer hoeven denken, doen of voelen. De onrust verdwijnt. Alleen ik. Even afgesloten van de wereld. Complete overgave. Rust. Tja, dit klinkt als een eetbui, ik weet het. Toch is niets minder waar. Het is een simpele yoga-oefening. Ook uitproberen? 
Ik had die dag al negen uur gemediteerd, ongemakkelijk zittend op een matje op de vloer. M’n lichaam deed aan alle kanten pijn: mijn rug, m’n schouders, m’n knieën, m’n heupen. Toch zat ik er klaar voor: de meditatie van 18.00 tot 19.00 uur op dag vijf van mijn 10-daagse Vipassana meditatie cursus. Toen kwam de instructie: “Het komende uur mag je helemaal niets meer bewegen: niet je benen, schouders, hoofd, armen, niets.” Het complete uur mocht ik niet verzitten, niet verschuiven, niet wiebelen, niet aan mijn neus kriebelen. Het zweet brak me acuut aan alle kanten uit. Wat nu? 
Zondagavond 20.30. Ergernis, irritatie die het afgelopen uur steeds meer toenam. Onrust in mijn lijf. Inwendig woest op iedereen die pontificaal ruimte in zat te nemen in huis, de rommeltjes, de vragen. “Nee, ik heb geen zin in samen TV kijken! Ik wil even niks!”. Nog net niet stampvoetend pakte ik wat spullen bij elkaar en vertrok naar boven. 
Onrust, emoties, ongenoegen, een stressvolle dag en ongemerkt en bijna zonder te proeven kun je dan ’s avonds zomaar een zak chips, een reep chocola en/of een pak koekjes opeten. Of meer. Heel herkenbaar en irritant, maar hoe komt het dat je dan grijpt naar vet en zoet eten? 
Eten. Dat kan behoorlijk verwarrend zijn. Want heb je nu honger, trek of last van een emotie, verveling of onrust? Laat je lijf je antenne zijn, dan wordt je heel veel duidelijk en ontdek je ook de oplossing. Hoe? Dat lees je in dit artikel. 
Hoe vaak sta jij op de weegschaal? En word je daar blij van of niet? Vorige week werd ik weer eens geconfronteerd met de onrust die de weegschaal oproept. Daarom in dit blog 11 redenen om direct de weegschaal uit het raam te gooien. Kun jij er nog meer bedenken? Lijkt me een uitdaging om tot 100 redenen te komen.