Ik ben er even niet. En jij?

Zondagavond 20.30. Ergernis, irritatie die het afgelopen uur steeds meer toenam. Onrust in mijn lijf. Inwendig woest op iedereen die pontificaal ruimte in zat te nemen in huis, de rommeltjes, de vragen. “Nee, ik heb geen zin in samen TV kijken! Ik wil even niks!”. Nog net niet stampvoetend pakte ik wat spullen bij elkaar en vertrok naar boven. 

.

Ik hol mezelf nogal eens voorbij

Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik hol mezelf nog weleens voorbij. Een drukke werkagenda, gezinsleven, samenzijn met m’n lief, een boek schrijven, trainingen ontwerpen, vakliteratuur lezen, afspraken met vrienden, nog wat tv kijken, bijscholing, mail, facebook, twitter. En voordat ik het weet zit mijn hele week van begin tot eind volgepland met heel veel doen en bergen prikkels. Niets doen en op m’n gat zitten, zit niet in mijn systeem. Als een soort geoliede machine en op de automatische piloot ga ik maar door. Totdat ik dan weer eens een keer door m’n hoeven zak. Op ben. Overprikkeld.

Die zondag was het weer eens zover. Inmiddels was het 20.45 uur en ik zat in bed met een kopje thee en een tijdschrift. Voordat ik ging lezen keek ik een paar minuten om me heen. Naar de witte muren, gordijnen en dekbedhoes, het houten stoeltje en het rustige schilderij in onze slaapkamer. Ik voelde de onrust van de afgelopen week en vooral de ergernis van de afgelopen uren uit me wegzakken. Voelde me los komen van mijn gevoelens en emoties. Ik was er weer. Ik keek om me heen en het was goed. Rust. Stilte.

.

.

15 minuten is al genoeg

Het was pas een kwartier verder en ik besefte “15 minuten is dus al genoeg om tot rust te komen” en nu was ik al behoorlijk ver heen. Kun je nagaan hoe het werkt als je regelmatiger een paar minuten voor jezelf pakt. Of een uur. Of een dag. Of een week. Gewoon tijd voor jezelf. Even nee zeggen tegen alles en iedereen. “Ik ben er even niet”

Wat zou dat opleveren? Even afstand tot jezelf en waar je allemaal mee bezig bent. Even rust. Stilte. En vanuit die rust en stilte beseffen hoe het echt met je is en laten komen waar je nu echt behoefte aan hebt in je leven.

En dat is precies wat ik op dit moment aan het doen ben.

Ik ben er even niet

Meestal ben ik er dus wel. Helemaal. Bereikbaar, betrokken en direct in actie als er een beroep op me wordt gedaan. Gevraagd of ongevraagd. Maar nu ben ik er even niet. Maar liefst tien dagen lang. Ik ben even weg. Niet bereikbaar. Geen telefoon, geen mail, geen communicatie. Helemaal niets.

Dit blog schreef ik vorige week en als je dit leest ben ik al twee dagen weg. Een half jaar geleden besloot ik een al lang gekoesterde wens van mezelf in vervulling te laten gaan: een meditatie-retraite. Niet zomaar voor een avond, een dag of een weekend wat ik wel vaker heb gedaan. Maar langer en intenser zodat er geen ontkomen aan is dat het me wat gaat doen. Zonder dat ik nog hoef te weten wat dat is. Met de behoefte om eens stil te staan in plaats van altijd maar door te rennen. Een periode van rust, bezinning en tot mezelf komen. Ik zie het als een soort reset van mezelf nu ik net 50 ben geworden.

Vipassana

En nu zit ik dus in België voor een Vipassana stilte-meditatie van ruim tien dagen. En wat voor eentje. Tien dagen niet praten, geen muziek, geen yoga, niet schrijven (oei, dat vind ik misschien nog wel het moeilijkste), niet lezen, niet gebaren. Dus ook geen knipogen, begrijpende knikjes of afkeurende gebaren. Om 4.00 uur opstaan (ai, ai, ai), tien uur mediteren per dag en om 21.30 uiterlijk naar bed.

Tien dagen focus op mezelf, m’n eigen gevoelens, lichamelijke (on)gemakkelijkheden (ik kan niet eens in kleermakerszit zitten), misschien tevredenheid of plezier en waarschijnlijk ook frustraties. Zonder deze te kunnen of mogen delen met mede-cursisten of de mensen die me lief zijn uit de buitenwereld. Mijn mobiel lever ik in aan het begin van deze tien dagen. Dus ook tien dagen geen contact met m’n lief of kinderen, geen mail, geen telefoon, geen social media of het reageren op reacties op mijn blogs, tweets en mails. Totale stilte.

Ik verheug me op deze stilte dagen voor mezelf en vind het tegelijkertijd reuze spannend. Ben benieuwd wat het me gaat brengen.

Vanuit de stilte een groet voor jou.

En jij?

Hoe vaak neem jij tijd voor jezelf? Zeg jij even nee tegen alles en iedereen? Of hol jij, net als ik meestal, gewoon maar door? Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen op dit gebied. Leuk als je het deelt in het reactieveld hieronder (het kan dus alleen even duren voordat ik reageer want ik ben er nu even niet ).