Je eetstoornis is maar een deel van jou. Je bent nog zoveel meer
Heb je het idee dat alles in je leven draait om eten, je lichaam en strijd in je hoofd? Dat je dagen vol zitten met regeltjes, twijfels en gedoe over wat wel en niet mag?
Als je er middenin zit, voelt het soms alsof er niks anders meer bestaat. Waar ben jij gebleven?
De eetstoornis is maar een deel van jou. Je bent nog zoveel meer. Tijd om dat weer te ontdekken.


Zomer. Zonnig weer. Vakantie. Terrassen zitten vol. Overal zijn mensen: op boten, fietsen, in parken, op het strand, in de stad. Glazen rosé en bier. Hapjes, picknickmanden, barbecues. Het buitenleven. Iedereen lijkt te genieten, maar is dat ook zo? De zomer levert vaak paniek op voor mensen met een eetstoornis. Hoe maak je het toch fijn voor jezelf? 10 Tips
Zelfkritiek is één van de belangrijkste triggers van eetbuien en een dwangmatige relatie met eten, sporten en je lichaam. Ook maakt het onzeker in vriendschappen, relaties, werk en studie. Waar komt die zelfkritiek vandaan? Hoe gaat onze innerlijke criticus te werk? Maar nog belangrijker. Hoe kom je ervan af?
Een nieuw jaar, nieuwe kansen. Hoe vaak begint dat niet met goede voornemens? Minder drinken, X kilo afvallen, meer bewegen of vaker bij tante Greet op bezoek. Maar voor je het weet is de lol eraf en verdwijnt zo’n voornemen in de la met teleurstellingen. Hoe anders is dat als je een jaarmotto gebruikt. Altijd bruikbaar, je bent nooit af en vele malen inspirerender. Ontdek de kracht van een jaarmotto en probeer het uit.
We staan al twee jaar onder spanning. Eerst zette de coronapandemie ons leven op z’n kop. Nu staan we op scherp door de oorlog in de Oekraïne, stijgende brandstofprijzen, financiële zorgen en oorlogsdreiging. En of dat nog niet erg genoeg is, blijken eetstoornissen te verergeren en gaan we meer snoepen en snaaien. Hoe krijg je weer rust in de tent en je eetgedrag?
Mijn eetstoornis beheerste een groot deel van mijn leven, toch hield ik dit zeven jaar lang geheim. Hoe kan het toch dat mensen met een eetstoornis geen hulp vragen én als ze het al doen daar zo lang mee wachten? In dit blog de zes belangrijkste redenen waarom mensen met een eetstoornis deze liever zelf oplossen dan hulp vragen of krijgen. Wat herken jij hierin?
Zeven jaar van mijn leven had ik last van eetbuien. Ik haatte ze, maar kon ook niet zonder. Tijdens World Eating Disorder Action Day 2017 deelde ik hoe die eetbuien mijn dagen ooit beïnvloedden. Vele openhartige verhalen van anderen volgden. Samen doorbreken we hiermee het stigma en taboe op eetbuien en eetstoornissen. Dit jaar, 2021, staat World Eating Disorder Action Day in het teken van #sameningesprek. Lees meer over deze bijzondere dag en help ook mee om eetbuien bespreekbaar te maken. Kom uit de kast met jouw verhaal. 
Wat hebben een rotsklimmer en een eetstoornis nu met elkaar te maken? Niet veel zou je zeggen. Toch was er veel dat me raakte en inspireerde afgelopen week bij het zien van de bloedstollende film Free Solo. Stel je eens voor dat deze inzichten je kunnen helpen op weg naar een vrij leven zonder eetstoornis en bij het realiseren van je dromen.
Daar stond ik dan: 21 jaar en in drie weken met een crash dieet 10 kilo afgevallen. Euforisch vanwege deze prestatie en met een nieuwe garderobe voor m’n nieuwe, slanke IK. Super trots en zelfverzekerd. Maar toen begon de ellende. Jarenlang sloeg ik aan alle kanten door tot ik rond m’n 27e eindelijk in balans kwam. Wat weet ik nu, wat ik toen niet wist? Kortom, hoe blijf je op gewicht en kom je in balans na een periode van (extreem) afvallen?
Ik spreek Claudia, 27 jaar. Ze heeft sinds twee jaar eetbuien en kan hier inmiddels niet meer mee stoppen. Een paar jaar geleden begon ze koolhydraatarm te eten om af te vallen en sindsdien is ze panisch voor brood, taart, friet, pasta, rijst, aardappels en nog veel meer. Behalve als ze eetbuien heeft. Dan propt ze zich vol met koek, snoep, chocola, ijs en snacks. Voor haar reden te meer om koolhydraten in de ban te laten, want voordat ze het weet slaat ze hierin door. Slim of niet?
“Een eetstoornis, daar kom je toch nooit vanaf?” hoor ik vaak. Op zo’n moment komt de tijgerin in mij boven en wil ik roepen “WEL!!!!”. Dan haal ik adem en zeg rustig: “Het is niet gemakkelijk, maar een eetstoornis daar kun je echt vanaf komen! Ik ben er zelf het levende bewijs van.” Precies 25 jaar geleden, na zeven jaar gevangen te hebben gezeten in mijn boulimia, gooide ik het roer om. Hoe, dat lees je hier.
Omdat ik al lang geleden afscheid heb genomen van
Er is iets dat ik bijna het liefst van alles zou willen: zingen! Ongeremd. Onbevangen. Maar ik durf niet. Ik blokkeer mezelf. Ik begin er niet aan, stel het uit en parkeer mijn verlangen tot later. Tot ooit. En intussen voel ik me er onhandig en ongelukkig over. Maar het kriebelt, het lonkt, het wil gehoord worden. Dus ga ik ermee aan de slag.