Heb jij het idee dat je leven zo langzamerhand alleen nog maar bestaat uit je eetstoornis en alles wat daarmee te maken heeft? Zitten je dagen vol met (denken aan) eetbuien, je dik voelen, juist wel of niet eten, schaamte en schuldgevoelens? Als je er middenin zit, lijkt er soms niets anders meer te bestaan. Waar ben je zelf gebleven? Toch is je eetstoornis maar een deel van jou en je bent nog zoveel meer.
Twee weken geleden stapte ik uit de trein in Den Bosch en liep in de menigte mee naar de uitgang van het station. Mijn blik werd getrokken door de twee volle, krachtige, deinende billen van de Antilliaanse vrouw schuin voor me. Ze had een grijze legging aan. Niet mijn favoriet, maar dat mocht de pret niet drukken. Absoluut niet.
Wat mij vooral opviel was haar trotse, fiere houding, haar relaxte en levenslustige uitstraling en de open blik waarmee ze de wereld in keek. WOW! En ik dacht alleen maar “Trotse Billen” en “Daar kan ik nog wat van leren”. Bij deze.