Dochterlief is jarig en we zitten heerlijk aan tafel te borrelen. Mijn moeder zit met het LEF magazine voor zich waarin een artikel staat over mij en Vrij van Eetstoornis. Ze zit aandachtig te lezen. Dan klapt ze het blad dicht en zegt peinzend “Ja”. Daarna valt een grote stilte. Ze laat het erbij en ik weet niet hoe nu verder.
Iedereen met een eetstoornis heeft zijn of haar eigen verhaal. In dit blog deel ik mijn verhaal. In de hoop dat dit jou ook helpt jouw verhaal te vertellen en in de hoop dat met ieder verhaal dat wij durven te vertellen, anderen ons beter kunnen begrijpen en helpen. Er zijn namelijk nog steeds te veel mensen die in hun eentje worstelen met hun eetstoornis. Delen helpt.
“Doe niet zo ongezellig. Je neemt toch wel een taartje?”
“Ach, dat kun je toch wel hebben? Je bent zo slank!”
“Lekker hè? Heb ik vanmiddag speciaal voor jou gemaakt”
“Zou je dat nu wel doen? Je bent toch aan het afvallen?”
“Ga je nu al weg? Maar ik had nog soep, toastjes, hartige taart, …..”
Fijn die opmerkingen. Knappe
man of vrouw, die dan nog iets anders doet dan gesuggereerd wordt. Sociale druk rondom eten is een van de lastigste dingen die er zijn. Gewoon al. Voor iedereen. Laat staan als je een eetstoornis hebt. Hoe ga je om met sociale druk?