04 sep

Slechts één stukje chocola nemen? Forget it!

Stukje chocola“Wat ik wil, is dat ik gewoon één stukje chocola kan nemen of één koekje en dat het niet gelijk uitloopt op een eetbui. Maar het lukt me niet.” Ik hoor het dagelijks. Van vrienden, van collega’s en van de mensen met eetbuien, boulimia en eetbuistoornis die ik coach. De ultieme wens is te kunnen stoppen na dat ene stukje chocola. En de grootste frustratie is dat het niet lukt. Wat doe je eraan?

 

“Eet me”

Heel herkenbaar deze frustratie want ik had jarenlang hetzelfde. In mijn geval ging het niet om chocola, maar om drop. Engelse drop en van die zachte harlekijntjes in van die ponds-zakken. Eén dropje maar! Maar nadat de smaak was weggeëbd, voelde ik die dropjes in de pot naar me lonken. Alsof ze tegen me zeiden “eet me”, “hier ben ik” of “toe maar, neem er nog maar eentje”. Een aanbod dat ik uiteraard niet kon weigeren. En als eenmaal het hek van de dam was (en het voor mijn gevoel toch al een verloren zaak was voor die dag), volgde het ene dropje na het andere. Voordat ik het wist was alles op. Als in een roes. Weer niet gelukt dat ene dropje. Teleurstelling, frustratie en schaamte dat ik me weer eens zo had laten gaan.

Keer op keer volgt dus na dat ene dropje, dat ene stukje chocola, toastje, cracker, koekje, M&M, een volgende. En een volgende. En nog een handje. Je zou toch zeggen dat we daar iets van leren. Maar dat doen we niet. Met ons hoofd houden we ons voor dat “één stukje chocola” kunnen nemen het ultieme bewijs is van dat we normaal met eten kunnen omgaan en controle hebben. Maar vervolgens geeft je lijf dringende signalen dat er nog best ruimte is voor meer, zie je in gedachten de chocola en koek zelfs liggen en buitelen de gedachten door je hoofd dat het helemaal oké en zelfs nodig is om nog iets te nemen.

Kortom. We leren dus niets van onze ervaringen op dit gebied. Hoe zat het ook al weer? “Een ezel………?”

 

Hoe komt het dat je het niet bij één stukje chocola kunt houden?

  • Zoet, vet en chocola hebben effect op het ‘feel good’ systeem van je lichaam en geven instant bevrediging. En daarvan wil je natuurlijk meer, zeker als je je al niet zo lekker voelt.
  • Als je lichaam eenmaal gewend is dat er na dat ene dropje meer komt, maakt het al extra insuline aan om de verwachte suiker-boost aan te kunnen. Na dat ene dropje moet dan ook de rest wel komen anders daalt het suikergehalte in je bloed te snel. Vervolgens krijg je een sugar dip en volgt een niet te stoppen drang tot snoepen. Lees meer.
  • Eenmaal ingesleten gewoontes zijn lastig om te veranderen. Onderzoeken wijzen uit dat je gemiddeld 21x iets gedaan moet hebben voordat een nieuwe gewoonte ingesleten is. Dat betekent dat je dus al 21x na dat eerste stukje chocolade gestopt moet zijn voordat je het beheerst en zover komen we meestal niet.
  • Als je moe, overprikkeld en onrustig bent, is het moeilijker om niet toe te geven aan de ‘impuls’ om te snaaien. Zeker in deze tijd van altijd bereikbaar zijn, facebook, instagram, werk, studie en sociale mogelijkheden is het lastig om niet moe, overprikkeld en onrustig te zijn.
  • Eten om niet te hoeven voelen of om rust te krijgen, is slechts symptoombestrijding. Je bevredigt eigenlijk de verkeerde behoefte en blijft daardoor onverzadigbaar. Hierdoor blijf je dooreten.
  • Het kan ook zijn dat je juist door blijft eten omdat je eigenlijk vind dat je niets lekkers mag. Alles wat je niet mag, dat trekt enorm aan. Jezelf iets verbieden of denken in goed of fout heeft dus een averechts effect.

 

 

10 Tips om doorslaan te voorkomen

Natuurlijk wil je op een gegeven moment op een ontspannen manier kunnen omgaan met lekkers, maar dat gaat stap voor stap. Hieronder wat tips om het in deze leerfase behapbaar te maken.

  1. Leer van je ervaring en accepteer dat jij op dit moment niet één stukje chocola, dropje, koekje kunt nemen. Balen, maar het is zo. Je weet dat na dat ene stukje, ook de volgende stukjes komen en dat het je daarna enorm frustreert.
  2. Realiseer je dat je in goed gezelschap bent (vraag maar eens om je heen). Het overgrote deel van de Nederlanders heeft moeite met maat houden.
  3. De Gouden Tip “Maak het jezelf gemakkelijk: begin er gewoon niet aan”. Deze tip vind ik zelf de meest handige en in de praktijk werkzame. Je hoeft niet te bewijzen dat je sterk bent, controle hebt en ‘normaal’ met eten om kunt gaan. Neem gewoon niets als je het op dit moment niet bij één stukje chocola, dropje of koekje kunt houden. Dan hoef je ook niet de volgende te pakken.
  4. Is het rust of verdoving waar je naar verlangt? Kies dan nooit voor eten, maar onderzoek wat je werkelijk nodig hebt en organiseer dat voor jezelf.
  5. Haal geen chocolade, koek, snoep, chips in huis en laat huisgenoten voor hun eigen snacks zorgen. Hiermee verhoog je in ieder geval de drempel om eraan te beginnen.
  6. Iets lekkers op z’n tijd hoort gewoon bij een normaal eetpatroon en het is ook goed om te beseffen dat dat gewoon mag. Dat er geen verbodens zijn. Pas als je alles mag kun je immers echt kiezen voor wat je wilt. Je kunt het veilig houden voor jezelf in deze eerste fase door kleine hoeveelheden te kopen. Toen ik in herstel was wilde ik af en toe wel snoepen, maar dan kocht ik uit zelfbescherming maar 20-30 gram zelfschepdrop tegelijk. Ik genoot er dan intens van om die één voor één op te eten. Vaak hield ik dan zelfs nog over.
  7. Zorg voor voldoende rust voor jezelf. Een minipauze tussen je werk door, een wandelingetje, een kletsje bij de koffieautomaat. Slaap voldoende, check minder je mail, Facebook, twitter of instagram en leg mobiel, tablet of tv vaker weg. Hiermee krijg je meer rust in je hoofd en in je lijf en zul je sowieso minder behoefte hebben aan snacks.
  8. Zorg voor drie gezonde, volwaardige maaltijden per dag of 5-6 kleinere maaltijden of tussendoortjes. Dit geeft je lichaam ook rust.
  9. Ging het toch een keertje mis en sla je door? Zie dit dan niet als mislukking maar als het bewijs dat het inderdaad lastig is om het bij dat ene stukje te laten. Volg vervolgens gewoon de andere tips die hierboven staan.
  10. Gebruik de tijd die je over hebt (door niet steeds heen en weer naar de snoeppot te hoeven lopen), voor iets waar je energie van krijgt.

 

Kun je dan nooit meer een snoepje, stukje chocola of snack nemen?

Er zijn weinig mensen waar dit inderdaad voor geldt. Die blijven hier last van hebben helaas. Maar voor veel anderen is het wel mogelijk om op een gegeven moment gewoon te snoepen zonder door te slaan. Op een gegeven moment verdwijnt de gewoonte om meer te pakken dan je eigenlijk wilt uit je systeem. Voor de één duurt dat een jaar, voor de ander een half jaar. Dat kan voor iedereen verschillend zijn.

Mij is het ook gelukt. Een jaar nadat ik van mijn boulimia af was, realiseerde ik me dat ik het kon. Sinds die tijd kan ik rustig één koekje, snoepje of stukje chocola nemen. Behalve als ik erg moe, druk of gestrest ben of ongesteld moet worden. Dat zijn momenten dat ik op moet passen. Ook ik begin dan niet meer aan dat ene dropje. Ik heb dan weliswaar geen eetbuien meer, maar weet wel dat ik op die momenten meer ga eten dan ik eigenlijk wil. En daar heb ik geen zin meer in.

 

 

Hoe is het met jouw snoep-struggle?

Kun jij maat houden als het gaat om chocola, koek of snacks? Of herken jij deze struggle? Deel je ervaring in het reactieveld hieronder.

.

37 thoughts on “Slechts één stukje chocola nemen? Forget it!

  1. Kun je niet van chocola afblijven, neem dan zo puur mogelijke chocolade. Die is niet om te snoepen, maar om te degusteren. Die eet je niet gewoon op, maar moet je laten smelten op je tong. Dit is een heel andere gewaarwording. Bovendien bezit pure chocola al die dik makende bezwaren niet.
    • Hi Natalie, dankjewel voor bericht. Ik weet ook uit onderzoek dat mensen vaak meer verzadigd zijn door meer complexe smaken als pure chocolade, blauwaderkaas, etc. Althans, als je eet vanuit een smaakbehoefte. Maar als je wilt eten vanuit onrust of emoties (of het verdoven daarvan), dan kan het zijn dat je ook van pure chocolade blijft dooreten of je daarna nog te buiten gaat aan ander lekkers.
  2. ik heb nu wekelijks eetbuien. Het begint met een stem die me niet meer loslaat. Dit kan dagen duren. Het gaat meestal om iets wat ik gezien heb, zin in kreeg en waar ik me tegen verzet. Uiteindelijk blijft het zo spoken dat ik er zo gek van word dat ik toch toegeef. Dan krijg ik spijt, en moet het ook op. Ik eet mezelf gewoon misselijk zodat ik de dag erna verder kan met mijn eetlijst. Wegleggen en zelfs weggooien helpt niet (dan vis ik het er gewoon uit). Helemaal niets halen is voor mij het beste maar hoe stop ik die stem die zo blijft spoken? En waar komt dat ineens vandaan? Ik ben gaan stoppen met snoepen in 2011 en ik heb die drang nooit zo gehad als nu, daar moet toch iets achter zitten... Het maakt me knettergek en verdrietig.
    • Hi Branca, ik kan me dat helemaal voorstellen, dat je daar verdrietig en wanhopig van wordt. En dat je ook schrikt van de kracht van die stem en de drang die van daaruit ontstaat. Ik weet niet of je hulp hebt of dit moment of dat je in je eentje aan het worstelen bent. Er samen met iemand over praten en onderzoeken wat er onder die stem en drang schuil gaat, is denk ik heel behulpzaam. Niet alleen omdat je er dan niet meer in je eentje mee blijft worstelen, maar ook om samen met jou te zoeken naar de oorzaak en een oplossing die bij jou past. Je kunt hiervoor bij mij terecht, maar ook via Buro Puur kun je kijken naar andere coaches/therapeuten die je hierbij kunnen helpen. Ik heb ook een blog geschreven over stemmen in je hoofd, misschien helpt dat ook al een beetje.
    • Voor iedereen die veel snoept zonder stoppen. Met munt thee kun je het gevoel van willen snoepen stoppen en denk je hier vaak niet eens meer aan. smorgens en savonds liefst wat verste blaadjes munt in een beker met warm water aanlengen en drinken, liefst geen suiker of honing toevoegen, munt brengt ook de geest tot rust en brengt bij vrouwen de hormonen meer in balans! Ook nagaan of je voldoende groente en vlees eet. Het kan namelijk zijn dat je lichaam aangeeft dat er ergens tekort aan is, zodra je weer beter gaat zorgen voor jezelf kun je ook het snoepen makkelijker laten.
    • Het zit gewoon in je hoofd omdat snoep en chocola "verboden, slecht" is. Alles wat niet mag blijft aantrekkelijk en een obsessie. Een eetlijst volgen om toestemming te hebben om bepaalde hoeveelheden van bepaalde soorten voedsel op bepaalde momenten te mogen/moeten eten is iets wat je eigenlijk helemaal niet wil!! Je wilt vrij zijn en zelf bepalen, je lichaam wil dat en eetlijsten zijn gewoon verkapte diëten waar diëtistes geld mee verdienen. Vaak staat er veel minder op dan wat je eigenlijk nodig hebt ongeacht je gewicht etc. En lijdt je lichaam in feite honger. Wees dapper en eet zoals je zelf wilt en wat je lichaam aangeeft al lijkt het eerst ongeremd, uiteindelijk leer je te vertrouwen en kom je tot jezelf en leer je op jezelf te vertrouwen en heb je niemands voorschriften meer nodig. Iedereen kan het zelf. Ik zie chocola nu niet anders dan een appel of een schaaltje yoghurt. Alles op zijn tijd soms wil ik chocola en soms wil ik groente het is dan allebei op dat moment even lekker en evenzo goed omdat het is wat ik dan juist wil/nodig heb. Kijk ook naar Tabitha Farrar. Wat zij zegt is zoo zinvol en precies zoals het echt is.
      • Hi E, helemaal mee eens. Dankjewel voor je aanvulling en toelichting. Heel waardevol. Pas als je alles mag, kun je inderdaad ook werkelijk kiezen voor wat je wilt. Pas dan kun je vrij eten. Soms heerlijk ongebreideld genietend van iets lekkers, soms supergezond. En steeds vanuit voelen wat past bij jou en je lijf. Deze tips zijn meer bedoeld voor de stappen naar vrij eten en hoe je jezelf kunt beschermen voor doorslaan op dit moment dat je nog in training bent. Tips hoe je kunt ontdekken welke behoefte jij en je lijf eigenlijk hebben, vind je hier.
    • Hey, ik kamp al maanden met mijn eetstoornis boulimia. Ik verbied mijn lichaam alles wat ongezond is. s’avonds is het moeilijkste, dan geef ik iets toe en kan ik niet stoppen het beste zou zijn als ik naar bed ga. Dan zegt een stemmetje in mijn hoofd. eet alles op waar je zin in hebt & dan gaan uit braken. Ik heb geen controle over mijn lichaam. Alvast bedankt voor tips!
      • Beste Sophie, dat is lastig te beantwoorden zo in een reactie. Want er is natuurlijk een reden waarom je schrik hebt gekregen voor ongezond eten. De eetbuien kunnen zowel een fysieke oorzaak hebben (want misschien krijg je wel te weinig voedingsstoffen binnen), maar het kan natuurlijk ook te maken hebben met dat je niet lekker in je vel zit, onrustig bent of stress hebt en eetbuien hebben een beetje een verdovend effect en dan hoef je al dat nare even niet te voelen of mee bezig te zijn. Bovendien heeft alles wat we niet mogen een soort aantrekkend effect op ons. Als je tegen een kindje zegt "niet op de trap", dan gaat deze daar meestal ook direct heen. Maar wat de oorzaak ook is, ik kan me voorstellen dat je hier enorm van baalt en je misschien wel machteloos voelt. Wellicht kun je al wat met de tips in deze blog: De drie belangrijkste inzichten die mij van mijn boulimia afhielpen maar wat waarschijnlijk nog meer helpt is erover praten met iemand. Bijvoorbeeld met iemand die je vertrouwt, de huisarts of een praktijkondersteuner. Of door bijvoorbeeld een afspraak te maken voor een startsessie.
  3. Hoi, pas sinds zaterdag deze site ontdekt en blij met de waardevolle tips en inzichten. Wat ik juist zo fijn aan dit stukje vond, is dat ik het niet hoef te kunnen.
  4. Dagelijks Een gevecht Van suikers afblijven Verleden jaar februari 2015 Daar begon ik te leren. Leren stoppen met suiker. Het lukte tot september 2015. Het lukte niet meer. Er was zoveel onrust. In mij leven gekomen. En dan nog het gevecht met suiker erbij. Ik liet het los. Het snoepen was stuk minder geworden. En daar was ik al blij er mee. Mijn suikergehalte dacht er anders over. Weer aan de slag. Met al die onrust en pijn. Was dit erg moeilijk. December 2015 de uitslag. Chronische ziekte. Met een naam. Ik kreeg hulp. En ging een tracject volgen. Voorprogramma. En daarna mindfulness. Ook het voedsel kwam aan bod. Leren om gaan met voedsel. Voelen en proeven in je mond. Voelen met de handen. Kijken met je ogen naar voedsel. Bewust wording. Er veranderde wat in mij. Ik ging proeven wat ik at. En ik kon na paar weken. Het snoep zomaar weg leggen. Soms een handje vol. Toch niet meer snaaien. Bewustwording wat ik aan het doen bent. Nu gestop met suiker nu 2 weken al. Alles wat door mijn hand gaat. Kijk ik ernaar. En ik verlang ook niet meer erna. Omdat ik rust in mij leven gekregen heb. En mijzelf leerde verzorgen. Goed voor mij zelf zijn. En ik wil zo graag fit zijn. De moeheid verdwijnt. Je krijgt zoveel voor terug. En mijn nieuwe motivatie is. Kleinkinderen ?
  5. Ik dacht ook dat ik nooit chocola zou kunnen eten zonder door te slaan. Dat gebeurde namelijk keer op keer op keer. Maar na 6 maanden behandeling voor de eetbuistoornis kan ik het wèl, zonder moeite. Dus die 'gouden tip' vind ik persoonlijk niet zo'n goed idee. Het bevestigt het idee dat iemand die met eetbuien worstelt meestal al heeft dat het voor hem/haar onmogelijk is om 'normaal' met eten om te gaan. Als je eenmaal een aantal simpele richtlijnen leert volgen (simpel is niet hetzelfde als 'gemakkelijk', zeker niet in het begin, maar met oefenen kom je een eind) en er balans komt in je eetgedrag en je ook je denken verandert zoals mij werd geleerd tijdens de behandeling, dan valt die neiging om meteen in één keer heel veel chocola te eten weg. Als je tegen jezelf moet zeggen dat je het niet in huis mag hebben zet je jezelf m.i. toch nog steeds vast in een kooi. Zit je nog steeds in het 'eetgestoorde denken'.
    • Wat super dat je nu zelfs zonder moeite wel chocola kunt eten. Ik weet hoe het is als je dat opeens blijkt te beheersen dus ik kan me ook voorstellen hoe fijn dit ook voor jou voelt. Goed dat je aangeeft dat 'dingen niet eten' juist nog steeds 'eetgestoord denken is'. Het uiteindelijke doel is natuurlijk ook dat je vrij kunt eten. 1 stukje chocola nemen zonder door te slaan, lukt echter niet van de ene op de andere dag. Het is net als met leren lopen. Dat kun je ook niet in 1 keer. Je zult eerst moeten leren om te gaan staan, je ergens aan vast te houden als je stappen zet en dan pas kun je een paar passen los zetten. Dat geldt hier ook voor. De gouden tip is een bedoeld als tussenfase. Eerst rust creëren. Je hoeft jezelf niet gelijk op het spek te binden als het niet nodig is. Daarna kun je dan stap-voor-stap leren om wel alle voedingsmiddelen, snacks en tussendoortjes te eten die je wilt. Dit kan op verschillende manieren: door bezig te gaan met bewustwording creëren voor de reden dat je wilt eten (honger, onrust/emotie, smaak of gewoonte), door langzaamaan te leren om te gaan met verleidingen (exposure) en door bezig te gaan met onderliggende problematieken. In het artikel geef ik ook aan dat het de meeste mensen op een gegeven moment lukt. En jij bent daar het bewijs van. Fijn dat je hier de nuancering hebt aangegeven. Ik ben benieuwd hoe jij hebt leren genieten van chocola. Zou je dat willen delen? Ik denk dat het voor anderen ook heel waardevol is.
  6. dag Charlie, Iedere keer een genot je blog te lezen. Ik wil er wel de rust en de tijd voor nemen om het te laten doordringen. Ook ik had last van deze verslaving maar ben er echt van af. Kon geen kassa voorbij zonder marsen en of andere repen mee te nemen en het was op voordat ik thuis was. Wanneer ?, maar lang geleden stelde ik me de vraag "waarom MOET EN DOE ik dit?" en vanaf dat moment was ik het me bewust en begon ertegen te vechten. Net als koffie op het station: dat moest en zou ik ook. Ook al woon ik 10 minuten van het station en had net koffie gedronken. Het was dwang telkens als ik in die situatie terecht kwam zei ik NEE en op een zekere dag was het weg. Klinkt gemakkelijker dan...... Ik geef nu niets meer om suiker en snoep en nu als ik een keer iets zoets wil eten heb ik de afspraak met me zelf dat het van bijzonder goede kwaliteit moet zijn en kan ik enorm genieten van een heel verse slagroomtruffel b.v. of koekje van de banketbakker maar één is echt genoeg. NU NOG MET WIJN! liefs, Els
    • Hi Els, mooi hoe je het proces van af-kicken beschrijft en dat je er grip op kreeg door je bewust te worden van wat je deed en of je het echt wilde of nodig had of niet. Herkenbaar ook je opmerking over suiker en snoep. Ik heb precies hetzelfde. Alleen hele lekkere dingen vind ik nog de moeite waard. Al het andere smaakt naar niets en geeft geen bevrediging. Die laat ik ook heel gemakkelijk liggen. Tja, en die wijn. Dat is ook zo'n ding. Met koffie is het me gelukt. Ik ben van 10-12 koppen op een dag naar 2-3 gegaan. Door eerst te bedenken hoeveel koffie ik eigenlijk wil drinken. 1-3 vind ik o.k. 1 vind ik ook goed, maar vind ik in de praktijk te minimaal dus vandaar die bandbreedte. Ik geniet nu veel meer van iedere kop die ik drink en taal niet meer naar die extra koppen. Afgelopen week, na 10 dagen geen alcohol, heb ik ook over de wijntjes na zitten denken. Bij wijn heb ik, merkte ik, een heel ander principe. Ik zou niet meer dan 3 van de 7 dagen wijn willen drinken (ik kan het over het algemeen al gemakkelijk bij 1 glas op een avond houden dus daar zit het niet bij mij). Max. 3 dagen in de week vind ik een mooi uitgangspunt. Minder mag ook, maar bij meer ga ik me narrig voelen. Ik ga het uitproberen. Wat voor jou ook? En zijn er nog meer mensen die zich hierbij aan willen sluiten? To be continued.
  7. Wat een herkenbare blog. Elke keer denk ik weer ik kan het. Zorg dat ik niks in huis heb en dan gaat het goed maar zodra de stress en spanning toeslaat is het weer over en dan is 1 stukje chocolade niet genoeg de reep gaat op (Nou ja bij mij meestal de zak m&m's) kan daar dan enorm van balen. Ik heb ook wel momenten gehad dat het goed ging en ik dus de uitdaging voor mezelf aan ging om het in huis te halen en dan niet alles in ene keer op te eten dit gaat dan 3 dagen goed en hup weer verkeerd en alles op. Het ligt er en ik krijg pas rust als het op is, het blijft maar 'roepen' zo lastig. De enige optie is echt niet in huis halen en als ik de drang voel om naar de supermarkt te gaan om dan afleiding te zoeken. Het blijft moeilijk helaas.... Heb mezelf aangeleerd (lukt alleen in goede periode helaas) om als ik iets van chocolade wil om dan bij de supermarkt bij de kassa 1 losse mars, twix of iets mee te nemen in plaats van een heel pak of zak. Na weer een lastige periode nu weer in de goede mood ? Last van afkick verschijnselen gehad van de suikervermindering helaas mijn lichaam en hoofd vroegen echt om meer suiker maar nu gaat het goed.
    • De aanhouder wint Jolanda. Tijdens mijn meditatie-training afgelopen weken heb ik ook weer ervaren dat ook alle moeilijke en pijnlijke dingen een keer voorbij gaan. Ze komen en ze gaan. Net als dat alles in het leven en wijzelf ook altijd blijven veranderen en transformeren. Dus als er een keer iets lastigs voorbij komt, blijven ademen en vasthouden aan je doel. Suiker is inderdaad heftig spul en je kunt er echt afkick verschijnselen van krijgen. Het kost training om dan weerstand te bieden aan de impuls. Wat fijn dat het nu goed gaat en je hebt volgehouden.
      • Ben niet volledig gestopt met suiker hoor maar met alle tussendoortjes en natuurlijk de chocolade en koekjes enz. Dus een stuk minder weer en dat is weer even wennen ?
          • Mijn lichaam begint nu weer tot rust te komen maar ben een beetje gespannen voor straks. Ik ga met een aantal collega's bij een andere collega een high tea doen dus tafel vol lekkers en zoet.... Ben zo bang dat het niet goed gaat, waarschijnlijk op dat moment wel maar daarna........ Heb aan de ene kant heel veel zin en aan de andere kant wil ik het liefste thuis blijven lekker alleen en niks geen 'verkeerd' eten om me heen......
          • Geef ruimte aan de spanning. Het is wat het is. Adem ernaar toe en blijf ademen. Ook als je straks bij de high tea zit. Voel waar de spanning zit in je lijf, hoe het voelt, hoe groot het is, etc. En bedenk alvast wat je nog meer zou willen tijdens de high tea dan alleen bezig zijn met het lekkers. Zijn er bepaalde mensen waar je je op verheugt om mee te praten? Ben je benieuwd hoe het met ..... is of naar de locatie? Wat zou je zelf willen delen? Kies van het lekkers datgene wat het meest je smaakpapillen in beweging brengt en waar je van geniet. Al met al een mooie oefengelegenheid ook. Ik ben benieuwd wat deze je gaat brengen.
        • Vandaag weer vol goede moed de dag begonnen en weer lekker herpakt waar ik zaterdag was gebleven. Rust in mijn lijf, geen gekke eetgedachten en dus prima dag en goed gevoel. Zo blij ? #wilskracht......
  8. Hoera, hoera, HET BESTAAT!!!!!! Ik ben het levende bewijs ervan. Mij is het gelukt om nu dagelijks één stukje chocola per keer te nemen en zelfs is soms een stukje van het stukje al voldoende. Dan is er verzadiging en geen behoefte om er meer van te eten. En ik GENIET van dat ene stukje bovenmatig. (ja 'dat zal wel' heb ik vaker gedacht als mensen mij dit vertelden, mijn ongeloof groeide dan met de minuut). Ook kan ik nu 'uit vrije wil' kiezen voor een tweede stukje, en niet vanwege een 'heilig moeten' omdat de verslaving mij daartoe aanzet, maar slechts omdat ik daar zelf voor kies.Het is nu een vrije KEUZE en niet langer een verslaving voeden. Ik kan ein-de-loos genieten van een stukje, weliswaar pure chocola, waarvan ik overigens nooit had kunnen bedenken dat ik daar naar zou uitzien, dat ik daar mijn geld aan zou gaan besteden en het ook nog eens als een lekkernij kon gaan zien, iets waar ik door de dag heen naar kan uitkijken. Mijn geschiedenis is dat ik flink suikerverslaafd was en ik MOEST dagelijks snoepen of ik wilde of niet. Ontkende het grootste deel van mijn leven dat ik dat was en dat dat iets van anderen was. Nu durf ik mezelf die erkenning te geven. Ik was en ben nog steeds suiker verslaafd. Dagelijks minimaal één zak snoep van wat dan ook. koekjes, drop, chocola, het maakte niet uit, maar veel liever meer dan die ene zak. Wat het verschil gemaakt heeft voor mij is het inzicht dat een suikerverslaving actief en niet-actief kan zijn. Daarmee ben ik nog steeds verslaafd maar activeer ik de verslaving of doe ik dat niet. En dat is mijn vrije keuze nu. Bewustzijn daarover heeft bij mij geleid tot vrije keuze daarin. De ommekeer begon ermee dat iemand mij tipte om Chromium(te koop in Gezond en Wel winkel,of drogist) te gaan slikken en na de eerste pot was de hang naar alles wat met koekjes te maken had volkomen verdwenen. De behoefte naar chocola was er nog steeds, dus op advies nog een pot gekocht en ingenomen en halverwege de tweede pot was ook de hang naar chocola aan-zien-lijk minder. Ik raakte wat kilo's gewicht kwijt toen. Aansluitend begonnen met het lezen van het boek de Voedselzandloper, een manier van voeden gebaseerd op voeding met laag glycemische waarden. Allemaal onderzoeken, gebaseerd op hard wetenschappelijke bewijzen. Ook ben ik mij - voor meer dan negentig procent- gaan 'voeden' volgens de onderste driehoek van de zandloper. Zoals ik het ervaar is het: eenmaal suikerverslaafd, altijd suiker verslaafd. Desalniettemin is mijn suikerverslaving door al deze acties al weer enkele maanden NIET actief. Ik voel dat het lijntje dun is naar de suikerverslaving. In de viereneenhalve maand dat ik dit nu doe heb ik al verschillende keren een snoepaanval weten te doorstaan en dat kostte mij werkelijk waar nauwelijks moeite meer. Ik HAATTE voeding. kon niet meer van eten genieten. Het was mijn vijand en tegelijkertijd was het nodig om de verslaving te voeden. Nu kan ik intens IN-TENS genieten van alles wat ik tot mij neem en beheer ik mijn voeding in plaats van dat de verslaving mij in de greep heeft. Want dat was het voor mij, het was de suikerverslaving die vroeg om al die middelen en tot zolang ik daar niet iets aan deed had het mij in de wurggreep. Nu ben ik inmiddels vele kilo's lichter en het einde lijkt nog niet in zicht. Ik had in jaren een flink overgewicht opgebouwd. Het lezen van het boek de Voedselzandloper maakte zoveel inzichtelijk voor mij waar het voeding met hoog glycemische waarden betreft en de effecten op het lichaam en de ziekten die dat weer te weeg brengt, dat dát al de helft was van de omslag. Ik heb in mijn hele leven talloze diëten gevolgd, kuren. pillen en wat niet meer. Ik MOCHT dan weer veel NIET, en MOEST veel WEL. Allemaal zaken die weerstanden opriepen. Mijn gewicht werd bepaald door de dieetregels en niet door wat ik zelf graag at. Wilde ik afvallen MOEST ik die regels wel hanteren., want anders.,.,., .,ongezond dik zijn was het alternatief. Diëten is jojo-en, zoveel eraf en het dubbele er weer aan nadat ik het dieet stopte.NU ben ik zover dat ik ALLES MAG, en sinds het boek gelezen te hebben weet ik dat ik lang niet meer alles WENS te eten. Er zijn heerlijke voedselzandloperrecepten te maken en te vinden, allemaal voedingsmiddelen met laag glycemische waarde, ook op internet om ongekend lekker te kunnen eten met wat ik allemaal wel wil, verschillende Voedselzandloperkookboeken zijn er inmiddels al geschreven. Ik kan mij helemaal vol eten en desondanks een voldaan gevoel hebben en de volgende ochtend is de beloning groot als ik weer op de weegschaal ga staan. Ik hoef geen moment honger te hebben en kan de hele dag door allerlei lekkere dingen eten. Iets wat heel erg bij mij past. De Zandloper laat zien dat als je minder gaat eten van de ingrediënten uit de bovenste driehoek en meer gaat eten uit de onderste driehoek dat, bij overgewicht, afvallen het gevolg is, en het veroudering vertraagt. Mijn grootste omslag is dat ik nu ALLES MAG EN LANG NIET MEER ALLES WENS TE ETEN. Er heeft een omslag plaatsgevonden waar het mijn manier van voeden betreft en dat heeft mijn leven in totaliteit enorm veranderd. Vroeger 'vulde' ik me en nu voed ik mijzelf. Dat is het grote verschil. En ik heb me nog niet eerder zo goed gevoeld als nu. Niet langer meer in het drama suikerverslaafd gevangen hoeven zitten maar, genieten van de dingen die ik wens te eten. En ik smul van alles wat ik eet. Ik heb er mijn draai inmiddels in gevonden en kan nu dus GEWOON één stukje chocola eten zonder verder te MOETEN gaan met de reep. Ik heb heel veel verschillende soorten chocola in huis -dikke chocola en dunne, groot, klein, van 70% tot 99%, gevuld, ongevuld, met en zonder smaakje, van goedkoop tot duur en allerlei merken- en kan genieten als ik behoefte voel aan chocola om vervolgens een stukje van een reep te kiezen waar ik op dat moment zin in heb. Dit is mijn relaas en het bewijs dat het BESTAAT; Eén stukje chocola (weliswaar pure chocola vanaf 70% met laag glycemische waarde) en daarna gewoon kunnen stoppen, en - geloof het of niet - ik smul ervan, iets wat ik zelf nooit had kunnen geloven als iemand mij dat had verteld. Vroeger vond ik 70% chocola al ronduit vies, nu eet ik zelfs met regelmaat een stukje chocola van 99% omdat ik dat op dat moment lekker vind. Voorbij de verslaving zou ik het willen noemen. Voorbij het drama waar ik maar aan hechtte, mede en niet alleen maar dát als oorzaak te benoemen, door alle suikers ons opgedrongen door de fabrikanten die in vele producten maar suikers doen om zodoende koopgedrag te beïnvloeden. Op het moment dat ik mijn blik durfde te verbreden bleek er meer te zijn dan al die suikers die ik tot mij nam en het drama waar ik mezelf ongewild en ongewenst had ingestort. 'Durf en doe' zou ik willen zeggen. Geloof geen woord van alles wat ik hier schreef maar onderzoek het in je eigen leven. Kan dit ook iets voor jou betekenen? En zo ja, wat kan dit voor jou betekenen? Vraag het jezelf af en ga op onderzoek uit. Wat heb je nog te verliezen als je (zelfs) niet meer het beheer hebt over zoiets als een stukje van een reep chocola. En ik weet hoe dat voelt. Alles wat maar suiker uitstraalde daar was ik te vinden en het kon niet zoet genoeg zijn. Hoe zoeter, hoe meer ik ervan wilde. Nu kan ik vele schappen in de supermarkten zo voorbij lopen en ernaar lachen. Het heeft mij niet langer meer in de greep. Ik zorg er wel voor dat ik altijd een klein noodrantsoen bij me heb want 'eenmaal suikerverslaafd, altijd suikerverslaafd', de eerlijkheid gebiedt mij dat te zeggen en op een lege maag winkelen dan voel ik dat de lijn dun kan zijn. Desalniettemin is mijn manier van voeden al zodanig gewijzigd dat ik ook die momenten heb weten te overbruggen voor mezelf. In noodgevallen koop ik een reep van minimaal 70% chocola en neem daar één stukje van en dan ben ik er weer aan voorbij. Ik kan dan zo een ongekend gevoel van blijheid en vrijheid ervaren dat ik de beheerder was van het gevoel wat zich aandiende en dat ik niet hoefde terugvallen in de verslavingsgedachte die zich voor dat moment aandiende. De verslaving voorbij. Als ik mijn verhaal vertel over zoveel kilo's afvallen en de manier waarop dat heeft plaatsgevonden, is heel vaak het eerste wat gevraagd wordt; 'Wat mag je dan NIET meer????' In het begin ging ik in op die vraag en toen ik dat voor mezelf ging onderzoeken merkte ik dat mijn verhaal daarover niet klopte. De realiteit is namelijk dat; "IK MAG NU ALLES , MAAR IK WENS NIET LANGER MEER ALLES TE ETEN" En dat bewustzijn is gekomen gedurende het lezen van het boek de Voedselzandloper. IK MAG ALLES MAAR IK WIL NIET ALLES MEER ETEN. Het heeft mijn leven in vele vele opzichten veranderd.Ik zeg hiermee niet dat het voor iedereen zaligmakend hoeft te zijn. Voor mij tot nu toe wel. In mijn hele dieetbestaan is er niets geweest wat zo een impact heeft gehad op mijn manier van voeden en daarmee op mijn leven in totaliteit. Voor degene die zich geprikkeld voelen door dit verhaal, wens ik toe dat je VAN JEZELF ALLES MAG EN, NIET LANGER MEER ALLES WENST TE ETEN. Op naar het moment van het beheer over dat ene stukje chocola.HET BESTAAT en ik kan het weten en eten.
    • Wow Njara, wat fijn dat je inmiddels kunt genieten van chocola en wat heerlijk om je vurig betoog te lezen over de verandering van je voedingspatroon. Ik hoor vele goede verhalen over de "Voedselzandloper". Een stimulans ook voor anderen dat het heel goed mogelijk is om uiteindelijk te kunnen genieten van dat "ene stukje chocola".
  9. Hallo, Wat voor mij het verschil heeft gemaakt is het besef dat 'het mag', 'ik mag alles eten wat ik wil', 'het is toegelaten'. Eens dat ik dit concept doorhad hoefde het voor mij niet. Ik voelde dat ik de keuze had. Ik ga er veel bewuster mee om en het stemmetje in mijn hoofd 'je mag niet snoepen/eten' kan ik nu makkelijker aan. Het is maar een stemmetje.
  10. Beste Charlie, Dank voor de tips. Ik ben bijna 1,5 jaar geleden geopereerd (gastric bypass), en ben heel veel afgevallen. Toch is de intense drang naar eten niet weg. Bedankt voor de zinvolle tips. Zeger

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *