13 sep

Het is nu toch al een verloren dag

eetstoornis-verloren-dag“Morgen eet ik de hele dag gezond”. Hoe vaak heb ik me dat niet voorgenomen in mijn leven en hoe vaak ging het dan weer mis gedurende de dag? Heel vaak! Een verloren dag, noemde ik die dagen. En dan was het hek van de dam. Want als het toch al een verloren dag is, dan kan de controle los. Dan mag alles. Even leuk, maar achteraf komt de spijt. Hoe kom je nu af van dit verloren-dag-syndroom?

.

Herken je dat verloren dag gevoel? Bij mij was het echt heel erg in mijn boulimia-tijd. Als er ook maar iets mis ging tijdens de dag, dan bestempelde ik de hele dag als ‘verloren dag’. Want ik had me zo iets anders voorgenomen voor die dag. Ik wilde namelijk gezond ontbijten, een verantwoorde lunch meenemen en ’s avonds super veel groente eten met een beetje rijst en alleen een stukje vis of vlees. Geen tussendoortjes. Niet doorslaan. Geen eetbuien. Niet toegeven aan verleidingen.

Ontbijten ging altijd prima. Maar daarna moet je toch naar buiten. Naar je studie, je werk, een afspraak. En daar zijn allemaal verleidingen. Een collega die taart heeft meegenomen, een koekje bij de koffie, een winkel of (tank)station met allerlei verleidelijk eten waar je langs moet lopen terwijl je weet, ziet of soms zelfs ruikt wat daar allemaal voor lekkers ligt. Het waren trouwens niet alleen verleidingen waar ik last van had, maar ook de onrust in m’n lijf en die eet-wel-of-niet-stemmetjes in m’n hoofd waar ik doodmoe van werd.

 

Verloren dag

Ging ik eenmaal voor de bijl, dan werd het moeilijk om niet nog wat te nemen. Zowel fysiek (want eentje nemen vraagt echt om meer) als psychisch. Ik had mezelf nu toch al teleurgesteld. Ik had weer eens bewezen dat ik geen enkele controle had over mezelf, geen doorzetter was, kortom dat ik een slapjanus was. Dat denken, was een vrijbrief om dan alles maar los te laten en de dag te bestempelen als ‘verloren dag’. Om vervolgens grenzeloos te dineren of om eetbui-eten te kopen en te zwelgen en mezelf te verdoven in mijn controleloosheid. Lekker.

Natuurlijk kwam daarna altijd weer de spijt, de schaamte, de boosheid en toch ook weer de strijdlust om voor de dag daarna weer goede voornemens te maken. Een nieuwe ronde, nieuwe kansen. Maar hiermee had ik nog niet het probleem echt opgelost. Want iedere dag kon weer precies zo lopen als deze ‘verloren dag’.

Ik had het overigens niet alleen met gezond leven, maar ook met andere dingen. Als student stond ik bijvoorbeeld op een gegeven moment rood en daarbij dacht ik ook “Rooier dan rood kan niet, dus wat maakt het uit”. En zo bleef ik iedere maand meer geld uitgeven dan er binnenkwam. Tot ik op een gegeven moment duizend gulden rood stond en tot mijn grote schaamte een afbetalingsregeling met de bank moest treffen. Dit wilde ik nooit meer.

 

Stoppen met het verloren-dag-syndroom

Ik ben ergens toch maar gestopt met het ‘verloren-dag-syndroom’. Het bracht me niets. Het bracht me zelfs verder van huis dan ik wilde zijn. Ik voelde me juist nog ellendiger, kleiner, ongelukkiger door de dag als ‘verloren’ te beschouwen. Ik vond het ook heel vervelend dat ik mezelf slachtoffer maakte van mezelf. Alsof ik geen enkele keus meer had. Dat ik alles maar lijdzaam moest ondergaan met het hoofd gebogen. Ik moest dus wat anders verzinnen en doen. Hieronder de vier tips die mij nog dagelijks helpen. Misschien kun jij hier ook wat mee.

 

Tip 1. Iedere seconde van de dag kan ik opnieuw kiezen

Natuurlijk doe ik nog weleens iets dat ik me eigenlijk niet had voorgenomen. Dat extra glas wijn terwijl ik al genoeg heb gedronken, nog twee uur doorwerken terwijl ik me had voorgenomen op tijd te stoppen, gedachteloos een hele bak smakeloze chips eten, een beetje doelloos surfen op internet of Facebook terwijl ik een blog moet schrijven. In al deze gevallen denk ik nu: “Niet zo handig Charlie” en dan moet ik eigenlijk alweer lachen om mezelf. Ik weet namelijk dat ik op ieder moment van de dag, iedere seconde een nieuw besluit kan nemen. Ik kan stoppen waar ik mee bezig ben en iets anders gaan doen.

Ik kan die flauwe bak chips zo in de prullenbak kieperen, ik kan mijn computer alsnog afsluiten of  de rest van mijn glas wijn laten staan en overstappen op de thee.

En heb je niets met de zin: “Iedere seconde van de dag kun je een nieuw besluit nemen”, dan kun je misschien wel iets met de vraag “Wie heeft ooit bedacht dat om 00.00 uur ’s nachts een nieuwe dag begint?”. Of het nu zeven uur ’s ochtends, drie uur ’s middags of negen uur ’s avonds is, je kunt op iedere seconde van de dag jouw nieuwe 24-uur laten ingaan. Als frisse start.

 

Tip 2. Deel je frustratie

Je frustratie delen van een niet zo handige actie kan goed helpen om te ontladen, weer beter in je vel te komen en alles in een breder perspectief te zien. Dus bel die vriend(in), deel het met je partner of schrijf het van je af in een dagboek.

 

Tip 3. Make your day

Soms zitten er dingen tegen. Soms doe ik iets dat niet zo handig is. Soms voel ik me gewoon rot op een dag of heb nergens zin in. Op die momenten bedenk ik voor mezelf “Waar word ik echt blij van?” of “Wat zou mijn dag nog waardevol maken?”. En dan bedenk ik iets waar ik me goed van ga voelen, zowel op dit moment als ook later. Dan steek ik bijvoorbeeld de kaarsjes aan en zet een lekkere pot thee voor mezelf, koop een leuk tijdschrift voor mezelf of een mooie bos bloemen, ga lekker in bad, wandel m’n rotgevoel van me af, ruim een kast op of kruip lekker tegen m’n lief aan op de bank om een mooie film te kijken. Zo maak ik van een schijnbaar ‘verloren dag’ weer wat moois.

 

Tip 4. Zorg goed voor jezelf

De laatste tip. Ook al ben je gezwicht voor de verleidingen van koek, snoep of een eetbui, zorg goed voor jezelf. Eet toch nog die gezonde berg groenten die je je had voorgenomen en dat stukje vlees of vis. Neem een snuif frisse buitenlucht en duik op tijd je bed in. Hierdoor voel je je geheid al een stuk beter.

 .

Gerelateerde blogs 

 

Deze blog verscheen al eerder (begin 2016) en is licht bijgewerkt.

 .

Hoe maak jij van een verloren dag iets moois?

Heb jij ook tips? Om van zo’n slechte dag nog iets moois te maken? Deel ze in het reactieveld hieronder.

 

22 thoughts on “Het is nu toch al een verloren dag

  1. Hallo iedereen, bovenstaande blog is zo herkenbaar voor me. Gisteren nog maar eens op zondag naar winkels gereden om toch maar m'n dosis binge food in te slaan: 2 chocoladerepen, 2 snickers (kingsize), 2x Twix (kinksize), 2x Mars (kingsize), 1x Ritter Sport witte chocolade met noten, studentenhaver notenmengeling en dit alles speelde ik moeiteloos in slechts enkele minuten naar binnen. Voordat ik thuis was, was de helft al binnen dus ben ik toch maar bij de bakker gestopt om nog wat lekker gebak (3 stuks) en een vers wit klein brood en een kleine pot Nutella te halen... vreemd eigenlijk dat dit moeiteloos binnen geraakt... ongelooflijk eigenlijk als je alles opsomt en neerschrijft voor een 'live publiek', des te zieliger, walgelijker, belachelijker is dat ik dit doe... en dan begint het neerhalen van mezelf: je bent dik, niets waard, niet de moeite... en dan heb je dés te meer redenen je zielig te voelen dus geef je jezelf steevast een 'excuus' hiermee verder te doen en zonder enig schuldgevoel de volgende zoete hap te nemen. En speel je moeiteloos de helft van het brood binnen met iedere snee brood rijkelijk belegd met de meest smeuïge Nutelle laag die er bestaat... ik wàlg van mezelf, ik wàlg dat ik hier opnieuw aan toegegeven heb, ik baal van m'n gewicht, dat ik m'n goede voornemens verpest met niet een 'kleine' misstap. Neen, want een kleine misstap lukt me niet... als ik toch al slecht bezig ben, laat ons dan vooràl all the way slecht gaan. En all the way bij mij betekent echt all the way... want geloof me vrij, ik ben gisteren nét niet in de auto gestapt in m'n pyjama om nog wat nachtwinkels af te lopen zoals een halve verslaafde op zoek naar op dat moment het enige betekenisvolle in haar leven... chocolade, ijs, zoetigheid... hoe zielig is dat. Ik voel me gefrustreerd over m'n gewicht, de weegschaal bepaalt m'n moodswings en als ik emoties als eenzaamheid, verdriet en verveling kwijt wil... dan ga ik bingen... op m'n eentje... dan màg ik eens losgehen... want dat màg... Maar ik wéét dat dit een 'klote oplossing' is... het is tijdelijk, het voelt goed aan... op het moment waar alles mag en alles kan. En dan ja, dan MOET je er wel van profiteren hé... maar ergens weet je, ALLES kan en ALLES mag... is niet ok... en ergens eigenlijk niet nodig. Ergens zou je jezelf iedere dag 'alles mogen toelaten' maar omdat ik mezelf zo had beperk op 'dieetdagen'... dan is dat echt een 'loslaten' van alle ratio en gezonde keuzes... eigenlijk wil ik EINDELIJK op dat punt geraken dat ik wéét dat altijd alles mag en kan, maar dat het gewoon niet hoeft. En nu zit ik nog op het punt waar ik mezelf sus met eens 'toe te geven' dat ik eindelijk ook eens mezelf mag vergapen aan ALLES waar ik anders geen recht op heb... en dan eet je ook letterlijk alles omdat je ervan moet profiteren hé. Ook al wéét je dat de hoeveelheid véél te véél is, het is gewoon allemaal té veel van het goede... maar je wilt niet 'missen' dat je toch maar niet geprofiteerd hebt, want dit is jouw moment, jouw 'verloren dag' die toch al om zeep is, dus ja, alle zaken waar je ook maar kan aan dénken die je je anders ontzegt... die prop je gewoon je mond naar binnen... net zoals losgeslagen wild... want zo voelt het aan. Zo veel mogelijk, zo snel mogelijk binnen handbereik. En dit om eenzaamheid, verdriet en verveling te compenseren. De verloren dag kan ik nog 'aan' als het eens een dag op een maand tijd is of zo, maar nu zit ik alweer in een ritme dat het om de 2 dagen zich voordoet. Met telkens die belofte aan mezelf, ok , zondag mag het nog, maar maandag is een nieuwe start. Maar dit kan evengoed worden, ok, dinsdag mag het maar woensdag starten we opnieuw, om dan woensdag te concluderen dat het weekend er aan komt dus we nog tot dan all the way mogen bingen en nà het weekend starten we dan écht écht... herkenbaar? Bij mij lukt het niet dit uit m'n leven te bannen... ik heb er echt alles voor over. Ook het boek brengt me héél véél inzichten... maar ik geraak er niet van af. Ik wil gewoon geholpen worden en voor altijd verlost zijn van... Dus helaas, geen succesverhaal bij me, maar een oplijsting van hoe verkeerd het weer gelopen is bij me... Veel liefs, nell.
    • Lieve Nell, excuses voor de late reactie, maar ik was een maand op reis. Dankjewel voor je openhartige reactie. Pijnlijk en verdrietig. Je schrijft het precies zoals het is. Die vicieuze cirkel waar je in belandt als het weer een keer mis is gegaan. Met alle drang, eten, walging, schaamte, verdriet die dat weer oproepen. En dan iedere keer weer goede voornemens en dat het dan toch weer niet lukt. Deels ook veroorzaakt doordat je zo streng voor jezelf wordt en wilt compenseren voor die eetbuien. Weet dat het ook heel moeilijk is om in je eentje de omslag te maken. Een eenzame strijd. Ik weet niet of je hulp hebt, maar zo niet, dan is het misschien toch een idee om hulp te zoeken bij een professional. Warme groet, Charlie
  2. Heel herkenbaar heb een heel traject gevolgd bij Amarum voor BED en het ging toen goed met het normaal eten maar ben intussen weer terug bij af. Het lijkt soms allemaal zo onmogelijk na weer een eetbui maar toch wordt ik iedere morgen weer wakker met het gevoel dat alles weer goed komt vandaag.Misschien een goede tip voor anderen: Ik had ooit bedacht de eerste is het lekkerste en genoot daar dan met volle teugen van. Zo kon ik echt wel genieten van lekker eten maar had voor mezelf de grens al getrokken van geen eetbui maar NORMAAL eten. Dit hielp mij erg omdat de gedachte van nooit meer iets lekkers mogen me ondraaglijk leek.
  3. Wat een fijne blog. Heel herkenbaar. Ik was er afgelopen jaren veel extremer in en heb al veel geleerd, maar soms trap ik toch weer in mijn oude valkuil. Juist ook nu het al zo goed gaat, word ik extra gefrustreerd als het dan toch weer fout gaat, tegen beter weten in. Ik ga deze blog even opslaan en toepassen wanneer nodig! Punt 3 klinkt ook zo eenvoudig, en toch kan ik het mijzelf onnodig moeilijk maken en mezelf dat niet gunnen. Bedankt voor deze verhelderende blog.
    • Hi Sanne, wat goed dat je aan de slag gaat met de tips. Uitproberen en kijken wat het brengt. Het inzicht dat je het jezelf vaak niet gunt, biedt ook weer mogelijkheden tot ontwikkeling. Ademhalingsoefeningen willen hier nog weleens bij helpen. Een paar minuten bewust in en uitademen naar je buik, brengt rust in je lichaam en je geest meer tot rust. Vanuit die ruimte, ontstaat dan ruimte voor jezelf en het jezelf dingen gunnen.
  4. Zo herkenbaar dit verhaal. Eenmaal begonnen met eten kan ik net zo goed doorgaan. Ga hier nu niet teveel uitweiden over hoe en wat in het verleden. Ik weet nu sneller te stoppen en niet als ik eenmaal begin de hele dag (bij mij meestal 's avonds) door te eten. Ben blij dat ik al zover ben. Heb een zware tijd gehad maar ga er nu zoveel makkelijker mee om en dat geeft rust!
  5. Zoals voor de meeste lezers is dit enorm herkenbaar. Ikzelf heb al een traject doorlopen voor een overeetstoornis en ik kan je zeggen het blijft een gevecht elke dag weer. Maar soms zijn er dagen en zelfs weken dat het gevecht minder is en soms voor m'n gevoel helemaal niet. Dat klonk raar in mijn oren voorheen en nu weet ik uit ervaring dat je dat kunt ervaren. Nu probeer ik uit een terugval te komen en helaas duurt die al drie weken waar ik echt van baal. Alle oude 'niets-waard-gedachtes' komen om de hoek kijken en dat werkt niet mee natuurlijk. Maar het lezen van deze blog geeft mij wel weer het gevoel: je bent niet alleen. Deze tips zijn ook heel bruikbaar en je beseft weer, ik heb een keuze en ik ben niet mijn eetstoornis. Dus dank je wel Charlie voor dat beetje licht in mijn donkere periode! groet Angela
    • Zo is het ook Angela, je bent niet alleen in je strijd. Fijn dat deze blog en de reacties van andere mensen je hierbij helpen. Soms zijn er weer periodes dat alles lastig is of het lijkt dat je weer terug bij af bent. Weet dat je altijd weer op kunt staan. Hoe diep je ook valt. En zo te lezen doe jij dat ook. "Keep up the good work".
      • Misschien fijn voor iedereen die dit soort dagen vaak of af en toe heeft... ik had ze mijn hele leven, tot ongeveer een jaar geleden. En ik ben bijna 50. Het is dus mogelijk om er van af te komen, gewoon, door het inderdaad zo te beschouwen als Charlie hierboven beschrijft. Het heeft bij mij te lang geduurd! Laat het jou niet gebeuren dat je zo oud moet worden om ermee te stoppen. Na iedere hap of slok kun je beslissen om niet verder te gaan. En van 1 hap die je niet gepland had, raakt je lichaam niet in de war, je weegschaal niet, helemaal niks. En die ene hap, die kun je ook nog uitspugen. Dat doe ik nog weleens als ik me realiseer, dat het wel lekker leek, maar het niet echt is..... en dan ga ik gewoon verder met mijn dag. Iedereen alle succes gewenst!!!
    • Beste Angela, Ik vind het ook heel fijn te zien dat er anderen met dezelfde dingen worstelen als ik. Ik ben overigens zelf bezig met PRI (Past Reality Integration), hiermee pak je de problemen achter je eetstoornis aan, waardoor je op gegeven moment er niet meer mee hoeft te worstelen. Het is wel een (heel) langdurig proces en het is hard werken, maar je krijgt er op termijn ook heel veel voor terug, niet alleen aangaande het eten, maar ook op andere gebieden in je leven. Maar weet dat het geen korte termijn oplossing is. Als de achterliggende problemen groot genoeg zijn, ben je er met PRI echt jaren mee bezig om er doorheen te komen, maar andere mensen hebben maar een jaar of minder nodig. Dat verschilt per persoon.
  6. Heel herkenbaar, die stem in mij die zegt: je hebt toch al verkeerd gegeten vandaag, dus.... kun je ook nog wel dit/dat eten... Onzin, want het is maar een stem in mijn hoofd, ik hoef daar niet naar te luisteren. Ooit zei iemand tegen mij: mijn eetstoornis heeft NIET het beste met me voor. De stem die zegt dat het toch al een verloren dag is en ik door kan gaan met snoepen is de zieke stem die NIET het beste met me voorheeft. Ik kan ervoor kiezen om het anders te doen, inderdaad door te gaan fietsen, wandelen, in bad gaan, de afwas doen, bij mij werkt om fysiek werkelijk in actie te komen....
    • Super dat het werkt voor je. Zeker als je fysieke dingen gaat doen. Dat herken ik zelf ook en hoor ik ook terug van de meeste mensen die ik begeleid. Zolang je het nog niet doorhebt dat het eigenlijk de stem is van dat eetstoornis-deel in je, dan lijkt het of je er niets aan kunt doen. Maar zodra je het door hebt, kun je zelf in actie komen. Mooi om ook jouw ervaring hiermee te horen.
  7. Dit is heel herkenbaar. Ik merk dat ik er soms bijna naar uitkijk om een misstap te maken, zodat ik daarna de rest van de dag kan eten wat ik wil. Ik heb zelf Binge Eating Disorder en voel mij juist schuldig wanneer ik niet eet. Ook na een eetbui komt er geen schuldgevoel (wel misselijkheid, pijn in mijn buik, etc.). Ieder half uur dat ik niet iets eet voel ik mij onrustig en als ik zie dat ik nog eten heb liggen voor die dag voel ik mij schuldig dat ik het nog niet gegeten heb. Een poosje geleden las ik echter op een aantal sites dat je ieder moment van de dag opnieuw kunt beginnen. Hetzelfde dus als hierboven wordt beschreven. Hiermee is mijn excuus van "als ik maar iets verkeerds eet, dan mag ik daarna de hele dag lekker eten" weg. Echter blijft het vechten, maar het is wel een fijn gevoel dat je niet tot morgen hoeft te wachten om overnieuw te beginnen.
    • Dat klinkt of je veel meer grip hebt gekregen op wat je doet. Dat je kunt kiezen, geen excuses meer hebt. Nu is het nog een gevecht, maar vroeg of laat komt het moment dat het gevoel van 'moeten vechten' en onrust verdwenen is en dat gezonde keuzes maken een vanzelfsprekendheid is geworden. Dus hou vol met ieder moment van de dag kunnen kiezen. Uiteindelijk wordt het gemakkelijker.
    • Hoi Willeke, je schrijft over je schuldig voelen als je niet eet, dit herken ik ook. Als er eten in mijn koelkast ligt dan MOET dat opgegeten worden, mijn hoofd heeft dan het excuus dat het bederft als ik het niet vandaag opeet. Inmiddels heb ik geleerd dat dit ook de stem van mijn eetstoornis is, en dat ik er niet naar hoef te luisteren.... dus dat ik ook de keuze heb om dat eten weg te geven of weg te gooien als het me onrust geeft... want de onrust is waar mijn eetziekte op uit is... onrust zodat er een eetbui nodig is.... Door te werken aan herstel ben ik uiteindelijk meer bewust geworden en dat is de stap naar herstel!! Sterkte en een rustige dag gewenst.
      • Hallo Saskia, Wat fijn om te horen dat jij dat ook herkent dat je je schuldig voelt als je niet de koelkast leeg eet, enzovoort. Ik vroeg mij al af of er misschien iets mis met mij was (los van het feit dat ik binge-eating disorder heb). Ik heb jaren lang niet geweten wat ik had en zelfs toen ik twee jaar geleden hoorde dat ik Binge-eating disorder had wist ik nog niet wat dat inhield. Pas recent ben ik gaan zoeken naar meer informatie en zo kwam ik bij dit blog terecht. Het is fijn om te zien dat er meer mensen zijn zoals ik. En wat betreft het niet luisteren naar die stem, dat is op dit moment nog heeel moeilijk. Maar ik probeer wel bewust te blijven van wanneer ik eet en vooral waarom ik op dat moment eet en wat er dan eigenlijk aan de hand is. De volgende stap wordt dan inderdaad niet naar die stem luisteren die zegt dat je moet eten. Ik ga daar toevallig zondag mee beginnen, ik ben heel benieuwd hoe dat zal gaan.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *