Een eetstoornis is niet raar

Jezelf volproppen met eten of juist niet eten. Compenseren door sporten, braken of laxeermiddelen. Tig keer per dag op de weegschaal. Bezig met eten, met dun, met dik, met uiterlijk. De buitenwereld vindt het niet normaal. Soms vind je het zelf ook niet normaal. En toch als je het goed beschouwt is een eetstoornis heel logisch. Een eetstoornis is niet raar. Ook die van jou niet.

.

Een eetstoornis is niet raar

Niemand bedenkt van tevoren dat het misschien een goed idee is om een eetstoornis te ontwikkelen. Ik weet niet hoe dat voor jou is, maar ik had het van tevoren niet bedacht. Ik had ook niet bedacht dat het uiteindelijk zo erg zou worden, zo’n gevangenis. Een eetstoornis is niet iets dat je plant, maar iets dat er langzamerhand in sluipt. Heel sneaky, maar wel heel logisch.

Je ontwikkelt je eetstoornis doordat je onbewust hele slimme koppelingen gaat leggen tussen (niet) eten en jezelf beter willen voelen. Vaak sluipt dat er al van jongs af aan in zonder dat je het bewust in de gaten hebt. Ik zal wat voorbeelden noemen die allemaal heel logisch zijn en dus verre van raar.

• Het snoepje of koekje voor de troost als je als kind gevallen of geschrokken bent. Bingo, de link tussen eten en troost is gelegd.
• Je ouders die zichzelf belonen met een wijntje of iets lekkers als ze na hun werk thuis komen of een klus hebben geklaard. Yes, de verbinding tussen eten en belonen is ook gelegd.
• Of je zal maar als straf zonder eten naar bed gestuurd worden, dan heb je ook gelijk de koppeling tussen straf en eten te pakken.
• Intussen zie je dan ook nog dat slank, jong en glad voldoen aan het schoonheidsideaal en dat voluptueus, dik, oud en rimpels zorgen voor afkeur. Tja, waar zal je dan het liefst naar streven?

Zo ontwikkel je tijdens je jeugd en puberteit vaak al hele logische koppelingen tussen dun, eten, troost, beloning en straf. Niet raar dus dat je dan al een vreemde kijk op eten en je lichaam ontwikkelt. Zonder dat er ook maar iets ergs in je leven gebeurd hoeft te zijn.

.

Eten zorgt dat je je beter voelt

Als je dan ook nog ontdekt dat eten troost biedt, rust geeft, eenzaamheid en leegte vult en pijn, piekeren en emoties wegdrukt, dan is het ook niet raar dat je je gedrag blijft volhouden. Je buik die zich vult, de afleiding van het eten en het genothormoon dopamine dat je lichaam aanmaakt als je eet, maken eten een effectieve oplossing voor het omgaan met allerlei nare ervaringen, herinneringen en momenten. Eten zorgt ervoor dat je je snel beter voelt en dan neem je de schuld en schaamte die zich daarna ontwikkelen vaak op de koop toe.

Zelf had ik boulimia wat betekende dat ik naast de vele eetbuien, doodsbang was voor dik worden. Maar gelukkig had ik ook hier een slimme oplossing voor gevonden: braken of extreem lijnen tussen de periodes van eetbuien door. Zo werd mijn eetstoornis een ingenieus systeem van aan elkaar hangende patronen. Zelf was ik de manager die de hele dag door bezig was om alle processen goed te laten functioneren.

.

Een ingenieus systeem

Als je het zo bekijkt is het ontwikkelen van een eetstoornis dus niet raar, maar een zeer logisch proces dat ingenieus in elkaar steekt. Een systeem dat je heel lang vol kunt houden en dat vele voordelen heeft. Toch ben ik er zelf 30 jaar geleden mee gestopt. Omdat ik er toen achter kwam dat mijn systeem ook vele nadelen kende: ik was maar half aanwezig bij wat ik deed, ik schaamde me en bovendien kostte het in stand houden van mijn hele systeem ook wel ontzettend veel energie en tijd.

Niet raar dus een eetstoornis. Wel een beetje een ingewikkeld systeem om langdurig overeind te houden.Wat je hier dan vervolgens mee kunt doen, lees je hier.

.

Meer lezen?

• Hoe doorbreek ik mijn obsessie met eten? (het vervolg op deze blog)
• Leven zonder eetstoornis. Fake it till you make it
• Schakelmomenten, trigger voor snoepen en eetbuien. Maar het kan anders.
• Afscheid van mijn eetstoornis

En? Vind jij het raar of niet raar?

Ik ben super benieuwd naar hoe jij hierover denkt.  Deel je mening in het reactieveld hieronder en weet: “Ik vind niets raar”