Help, mijn kind heeft een eetstoornis. Wat nu? 7 tips – Tip 1 Vader of moeder zijn is genoeg
Als blijkt dat je kind een eetstoornis heeft, gebeurt er heel wat met je als ouder. Van schuldgevoel tot boosheid en frustratie omdat je kind steeds ongelukkiger wordt en je niet begrijpt waarom deze nu zo “abnormaal” met eten omgaat. Maar ook verdriet en machteloosheid en vrees voor zijn/haar leven. Ga er maar aan staan als ouder. Wat moet je doen? Hoe kun je je kind helpen? En hoe zorg je ervoor dat je zelf en de rest van het gezin er niet aan onder door gaan.
Ik geef graag een aantal tips die kunnen helpen bij het omgaan met je kind met een eetstoornis. Tips die komen uit mijn eigen ervaring als eetverslaafde (van mijn 20e tot 27e had ik boulimia) en het jarenlang leven met iemand met een verslaving. En tips die ik gebruik in mijn trainingen over effectief communiceren. Deze week deel 1 met de eerste tip uit een reeks van totaal 7 tips.
Tip 1. Vader of moeder zijn is genoeg
De natuurlijke reactie van ouders op problemen van hun kinderen is om de verantwoordelijkheid over te nemen en hen met raad en daad te gaan helpen. Het lijkt wel of er een soort “doe-knop” in ons zit, die aangaat zodra onze kinderen wat vragen.
Mijn dochter zegt “Mam, ik heb morgenavond een wedstrijd in Hilversum” en wat doe ik? Mijn hoofd maakt gelijk overuren: “Hoe komt ze daar? Moet ik mee? Hoe laat moet ze daar zijn? Hoe regelen we dat met eten”. Maar mijn dochter is 16 en kan prima haar zaakjes regelen dus ik hoef helemaal niet meer in de actie-mode te stappen. Gekker nog, zodra ik dat wel ga doen, ben ik degene die de verantwoordelijkheid bij haar weg haal en haar misschien zelfs het idee geef dat ze het “zelf niet kan”.
En dan hebben we het nog maar over een simpele opmerking (het was niet eens een vraag) over een wedstrijd. Als je kind een eetstoornis heeft, wil je het liefst alles doen om je kind hiervan af te helpen. En voordat je het weet beland je in de rol van “hulpverlener”. Doe dit niet want dit maakt het allemaal veel complexer.
Wees gewoon vader of moeder. Dat is genoeg. Biedt een luisterend oor, een schouder om op uit te huilen, liefde, warmte en doe de dingen samen die je ook graag deed voordat je kind een eetstoornis had.
Nog niet overtuigd? Uit onderzoek* blijkt dat 80% van de mensen met een eetstoornis wel steun zoeken bij familie en vrienden maar dat voor slechts 1% deze hulp voldoende was om van de eetstoornis af te komen. Bij 22% heeft het wel gedeeltelijk bijgedragen aan het herstel. Lekker relativerend of niet? Misschien kan deze wetenschap ook helpen om de last op je schouders wat te verlichten. Je hoeft en je kunt het niet alleen.
Dus wees vooral vader of moeder: geef je steun en liefde en zoek in overleg met je kind hulp van anderen bij het oplossen van de eetstoornis. Zodat je het daar over kunt hebben met elkaar en je niet zelf in de hulpverlenersrol belandt. Tips waarop je kunt letten als je professionele hulp zoekt vind je hier.
*Onderzoek Kwaliteitsproject Eetstoornissen 2001-2004
Dit was deel 1 van de reeks met in totaal 7 tips. Ik ben heel benieuwd wat jouw ervaringen zijn als het gaat om dit thema. Heb je zelf een onderwerp dat je graag besproken wilt zien, laat het me weten. Deel ze in het reactieveld hieronder of stuur me een bericht.
Lees ook de andere tips in deze reeks
- Vader of moeder zijn is genoeg
- Geef je kind de ruimte
- Wees oprecht geïnteresseerd
- Zorg eerst voor jezelf
- Geef je grenzen en wensen aan
- Laat de regie bij je kind
- Zoek hulp
Liever alle tips lezen op je iPad of tablet? Download dan de pdf.
6 thoughts on “Help, mijn kind heeft een eetstoornis. Wat nu? 7 tips – Tip 1 Vader of moeder zijn is genoeg”