01 apr

Onrust? Emoties? Ga aan de wandel

wandelen-vrij-van-eetstoornisEen paar maanden geleden schreef ik het blog “Uit eten met een Eetstoornis”. Nog geen tien minuten na het versturen van de e-mail, vlogen de uitschrijvingen me om de oren. Ik schrok me dood. Dit was nog nooit gebeurd. Wat was er aan de hand? Blijkbaar de verkeerde snaar geraakt in de mail. Ik had het gevoel iets fout gedaan te hebben. Maar wat? Ik besloot te gaan wandelen. 

 

Knagen in m’n buik

Ik trok m’n bergschoenen aan, maakte een lunchpakket en pakte de trein naar Amersfoort voor de eerste etappe van NS-wandeling Lange Duinen. Ik deed het allemaal een beetje op de automatische piloot. Verder was ik vooral aan ’t piekeren. Mijn hoofd maakte overuren, ik voelde me opgefokt en had een knagend gevoel in mijn buik. Wat had ik in die mail gezet dat de lezers voor het hoofd stootte? Dat was natuurlijk niet mijn bedoeling.

Inmiddels liep ik buiten, eerst door een woonwijk, daarna door het bos achter Dierenpark Amersfoort langs. Het was mooi weer maar ik nam niets waar van waar ik liep. Het malen en piekeren hield aan. In was in mezelf gekeerd en het lukte me niet om me van het nare gevoel te bevrijden. “Whoeh-whoeh-whoeh”, de dierentuingeluiden, vooral het brullen van de apen, trokken me gelukkig af en toe bij de les: “Oh ja, ik ben aan het wandelen”. Net als de boomwortels waarover ik struikelde zodat ik bijna languit op de grond viel. “Oeps”.

 

Kadans

Na anderhalve kilometer merkte ik verandering. Ik voelde zowaar de zon en een briesje. Ik had ritme in mijn lopen en voelde de spieren in mijn benen en m’n voeten die op de grond stapten. Ik hoorde de vogels fluiten en zag steeds meer van het prachtige landschap. De hersen-schimmen in mijn hoofd verdwenen naar de achtergrond en ook het gevoel in mijn buik werd langzamerhand rustig. Ik had het gevoel dat ik er weer was. Aanwezig. In mijn lijf. Bewust van mezelf, mijn omgeving en het fijne van buiten zijn.

Wandeling Lange Duinen

Ach, en wat was er nu eigenlijk aan de hand? Eigenlijk niets. Niet iedereen hoeft immers alles leuk te vinden wat ik schrijf. Al lopend viel zo alles op z’n plek, kwam ik tot mezelf en kreeg weer relativeringsvermogen en een positieve kijk op alles. Toen kon ik voluit genieten van de natuur en het wandelen.

 

Wandelen helpt bij onrust en emoties

Ik wist al langer dat wandelen me helpt op momenten dat ik pieker, last heb van onprettige emoties of onrust ervaar. Zodra ik dit soort symptomen heb, ga ik dus aan de wandel. Ik laat dan zelfs mijn fiets staan en ga ook wandelend naar afspraken, zelfs als dat een half uur lopen is.

Mijn eigen logische verklaring voor de positieve werking van wandelen is:

  • Door wandelen en het bewegen van je benen en armen, stimuleer je de samenwerking tussen je hersenhelften. Hierdoor vergroot je je probleemoplossend vermogen.
  • Lopen is een tempo dat je lichaam en geest bij kunnen houden. Je ervaart minder prikkels dan als je op de fiets zit of met auto of trein reist.
  • Je krijgt zuurstof, frisse lucht en vitamine D in je lichaam. Dat zal ongetwijfeld goed zijn.
  • Wandelen zorgt ervoor dat je weer in je lichaam komt en uit je hoofd gaat. Dit ontspant. Deels doordat je je aandacht moet focussen op het bewegen en je omgeving (anders ga je net als ik bijna onderuit), deels ook door de weidse blik die je weer krijgt als je in de natuur loopt.
  • Wandelen geeft een goed gevoel. Je kunt trots zijn op jezelf dat je ondanks je rotgevoel toch naar buiten bent gegaan en iets constructiefs aan het doen bent.
  • Je neemt even afstand van waar je mee bezig bent. Vaak in een onbewaakt moment, bliept er dan later opeens een oplossing in je hoofd terwijl je er helemaal niet bewust mee bezig was. Voor mij het bewijs dat je onbewuste intussen gewoon voor jou aan het werk is geweest.

 

Wandelen ook wetenschappelijk onderbouwd

Nou was ik ook benieuwd naar de wetenschappelijke verklaring van de positieve effecten van wandelen. Ik heb er een paar gevonden, maar als je er nog meer kent, laat het me weten:

  • Ik vond een handig artikel met de top 10 gezondheidseffecten van wandelen variërend van goed voor hart, longen, botten en spieren tot vermindering van rugpijn en depressie. Ook leuk: je schijnt er langer van te leven.
  • Het pad: onderzoek naar therapeutische effect van wandelen. Een mooi project van de Universiteit Nijmegen. Een route van 240 kilometer ten zuiden van de Waal die loopt vanaf de Duitse grens naar de kust. De hypothese is dat (meerdaagse) wandelingen heilzaam zijn voor mensen met klachten van depressieve aard of stress. De eerste fase van het onderzoek loopt, wat eerste ervaringen lees je hier. De wandeling zelf lijkt me ook prachtig.Het pad
  • De universiteit van Stanford bewees in het onderzoek “Give your ideas some legs” dat je sneller tot heldere ideeën komt en effectiever werkt als je tussen je werk door lunchwandelt.
  • Wandelen en vooral in de natuur vermindert negatieve emoties: 90 minuten wandelen zorgt ervoor dat de activiteit in de subgenuale prefrontale cortex afneemt. Hierdoor nemen negatieve emoties af.

 

Ik zou dus zeggen: aan de wandel

Loop regelmatig een half uurtje of ga wandelen op het moment dat je niet lekker in je vel zit, piekert of stress de kop op steekt. Ook ter voorkoming van eetbuien kun je wandelen gebruiken. Daarom vind je bij mijn e-boek “Eerste Hulp Set bij Eetbuien” een wandelmeditatie waarin ik je 15 minuten al wandelend help weer tot jezelf te komen in plaats van een eetbui te hebben.

O ja…. Uit mijn eigen wandeling, na die stressvolle e-mail, is in ieder geval gekomen dat ik een mail nooit meer met een te confronterende vraag moet beginnen. Dat heb ik er uit geleerd.

Gerelateerd blogs:  Een hoofd op een fiets

 

Wandeltips

Leuk als je me trouwens laat weten wat wandelen jou gebracht heeft in je leven of de komende tijd nog brengt. Wandeltips ook altijd welkom.

13 thoughts on “Onrust? Emoties? Ga aan de wandel

  1. Hallo, ik ben ook al enkele jaren aan het vechten tegen een eetbuistoornis, ben nu in behandeling bij een psycholoog en een dieëtiste die gespecialiseerd is in eetstoornissen. Ik heb besloten om het te behandelen en tegelijk te blijven werken en thuis met mijn gezinnetje te zijn. Ik heb heel veel steun van mijn man, mijn hartsvriendin en tegelijk heb ik mijn kindjes die me oppeppen, en dan ook nog de steun van mijn mama. Ik weet dat ik het kan, ik geloof in mezelf, ik heb sinds kort jouw blog ontdekt, en ik geniet hier zo van, ook van jou e-book. Ik ben blij dat ik hem ontdekt heb, alle beetjes helpen. En gewoon een eetbui al een dagje uitstellen vind ik zalig, dat maakt me zo gelukkig. EN hierbij helpen alle dingen zowel je blog als je e-book als de reacties op jouw blog! Dank je wel!
  2. Weer een mooie blog. Wandelen is heerlijk om je hoofd even leeg of op orde te krijgen. Helaas doe ik het bijna niet, maar fiets wel regelmatig en ook dat helpt goed. Alleen moet je dan meer bij de les blijven i.v.m. verkeer. Als ik wil wandelen zal ik altijd eerst een stuk moeten fietsen richting duinen en strand of bus en/of trein richting bossen en dat vind ik dan vaak weer lastig en omslachtig. 'Het pad' lijkt me een mooie wandeling om inderdaad tot bezinning en jezelf te komen.
    • Dankjewel. Ja, fietsen is altijd wat hectischer dan wandelen. Ik wandel trouwens ook vaak gewoon vanuit huis een rondje door de wijk of de stad. Dat helpt vaak ook. De beweging in mijn benen voelen, m'n rug rechtop in plaats van in een verwrongen computer/zithouding en ook in de stad het zingen van de vogeltjes horen of zoals nu de blaadjes en bloesems uit de bomen zien komen.
  3. Hoi Charlie! Enorm leuke en herkenbare artikelen die je schrijft! Wandelen in de natuur werkt inderdaad zo lekker, de wind die door je hoofd waait, alles schoon blaast, en weer aandacht krijgen voor de prachtige kleine wonderlijke dingen van de natuur, vogeltjes die altijd druk in de weer zijn, knoppen die bijna uitkomen, de kleuren. Hetzelfde geldt voor mij voor trouwens voor tuinieren. Met je vingers in de aarde en uiteindelijk iets moois creëeren. Dankjewel voor je blog!
  4. Wandelen helpt inderdaad uitstekend. Op die manier heb kom je helemaal tot rust om ook problemen in de relatie te bespreken. Je wordt dan niet gehinderd door huishoudelijke beslommeringen. Ook geeft een grote wandeling mij een enorm positief en blij gevoel. Ik ben verschrikkelijk blij met jouw blogs en hoop ze nog veel te ontvangen.
  5. Ha Charlie, wat weer een mooie blog en zo herkenbaar. Tot rust komen en mijn gedachten ordenen lukt mij het best in de natuur het liefst aan het water. Fietsen of lopen is allebei goed. In de tijd van mijn scheiding was alles zo,n chaos en ik woonde in het noorden als het me te veel werd ging ik met de eerste boot naar schiermonnikoog en fietste dan wel zes keer als een gek het eiland rond kop in de wind en trappen. Aan het eind van de dag was mijn hoofd leeg en mijn problemen waren verschrompeld tot normale proporties en ik kon weer slapen. Tegenwoordig wandel ik regelmatig in mijn eentje door een prachtig natuurgebied, ik geniet en voel. Bedankt voor de tip ook van de culturele apotheek (in blog: Een hoofd op een fiets)
  6. Zeer herkenbaar! Altijd ben ik maar bezig in mijn hoofd om te bedenken hoe en wat ik nou weer beter of anders kan aanpakken. Mijn hoofd staat eigenlijk nooit uit en ik vind het heerlijk om even weg te gaan van alle drukte en heerlijk buiten liefst zonder te veel mensen om me heen. Als ik dan ga wandelen of fietsen besef ik vaak eerst ook nog helemaal niet waar ik ben. Totdat ik mij ineens weer mijn magische spreuk voor de geest haal "Hoe staat het met je weidse blik!?" Dan kijk ik om me heen en zie ineens het strand, de zee en langzamerhand word ik mij bewust waar ik ben. Het is zo grappig om te merken en dan denk ik hier was ik blijkbaar wel weer erg aan toe. Even afstand nemen en loslaten. Probeer maar eens "Hoe staat het met je weidse blik!?"
  7. hoi Charlie, Wat vervelend dat er mensen uitschreven. Ik lees nog steeds met veel plezier je blogs en je handige tips. Ze helpen mij nog goed in idee geval. Ik probeer ook vaker te lopen en nu de klok weer vooruit is, gaat dat als het donker is weer fijner, want ik woon namenlijk naast die mooie duinen uit je verhaal en geniet daar ook met volle teugen van! Daar kom je echt tot rust en voel je je ook rustig als je thuiskomt.
    • Fijn om te horen Angela. Wat heerlijk dat jij daar bij die mooie duinen woont. Ik ging er vroeger met de kinderen ook vaak heen toen zij nog vrij waren op vrijdagmiddag. Gezellig picknicken, beetje voor me uit staren over de vlakte en de kinderen konden dan heerlijk in de bomen klimmen. Goede herinneringen aan.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *